ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ (8ΟΣ-18ΟΣ ΑΙ.)

 Εξοικείωση με τις μεσαιωνικές, αναγεννησιακές και μεταναγεννησιακές αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές μορφές έκφρασης. Ανάπτυξη αισθητηρίου και γνώσεων υποδομής με στόχο την απόκτηση ικανότητας κατανόησης της δυτικής τέχνης-αρχιτεκτονικής. 

Το μάθημα διερευνά τη μακρά περίοδο αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας που ορίζεται από το τέλος της ύστερης αρχαιότητας έως την ολοκλήρωση της φάσης του Μπαρόκ. Στόχος είναι η κατανόηση των κύριων εκφραστικών μέσων των δημιουργών, όπως και των θεωρητικών πλαισίων που τα ορίζουν. Εξετάζονται οι κύριες τάσεις και μορφές αρχιτεκτονικής και τέχνης που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της πυκνής χιλιετίας στη Δυτική Ευρώπη. Εστιάζουμε σε τέσσερις κύριες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, γνωστές σήμερα με τους συμβατικούς όρους Ρομανική και Γοτθική τέχνη, Αναγεννησιακή τέχνη (πρώιμη, ώριμη, μανιερισμός) και Μπαρόκ. Η ανάπτυξη και εξέλιξή τους δεν είναι χρονικά γραμμική ούτε και αυστηρά (περι)ορισμένη γεωγραφικά. Λαμβάνοντας υπ’όψιν τις ιδιαιτερότητες του μεσαιωνικού κόσμου, με την εδραίωση του χριστιανικού περιβάλλοντος και του παπικού κράτους αλλά και τις επιβιώσεις και αναβιώσεις της αρχαιότητας, τις τοπικές διαφοροποιήσεις, την πολυπολιτισμικότητα, τις εθνικές παραδόσεις και τις πολλαπλές επιρροές άλλων δογμάτων ή θρησκειών, θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής, κοσμικής και θρησκευτικής, υπό την σταδιακά αυξανόμενη επιρροή του ουμανισμού, της φιλοσοφίας και των επιστημών.

• David Watkin, Ιστορία της δυτικής αρχιτεκτονικής, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2009 [1996].
• E.H. Gombrich, Το χρονικό της τέχνης, ΜΙΕΤ, Αθήνα1994 [1989].

[Εκτενέστερη βιβλιογραφία θα δοθεί στο πλαίσιο των μαθημάτων]