Ο Λύσιππος ήταν ο διασημότερος χαλκοπλάστης του 4ου αι. π.Χ. και θεωρείται ότι με το έργο του προετοιμάζει τη γλυπτική της Eλληνιστικής εποχής. Η έδρα του ήταν στη Σικυώνα της Πελοποννήσου , αλλά εργάστηκε στην κυρίως Ελλάδα και την Ιταλία, καθώς και για τη βασιλική αυλή της Μακεδονίας. Είχε επίσης πολλούς μαθητές, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στο πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ. Το έργο του ήταν πληθωρικό. Εισήγαγε καινοτομίες, όπως η αλλαγή των αναλογιών με την επιμήκυνση των σωμάτων των μορφών (η κεφαλή αποτελεί τώρα το 1/8 το συνολικού ύψους της μορφής), η συστροφή των μορφών στο χώρο, η προοπτική βράχυνση, αλλά και η αλλαγή στο μοτίβο στήριξης. Ο Λύσιππος διαλέγει να αποδώσει την κίνηση της στιγμής κατά την οποία η μορφή ετοιμάζεται να αλλάξει στάσιμο σκέλος. Αυτό φαίνεται από το σχετικό τέντωμα του άνετου σκέλους που πατά τώρα με ολόκληρο το πέλμα και τη σύσφιξη των μυών του, οπότε το άνετο σκέλος φαίνεται έτοιμο να αναλάβει τη στηρικτική λειτουργία και να γίνει στάσιμο. Σώζονται αντίγραφα των πολυάριθμων έργων του Λυσίππου, όπως ο τοξοβόλος Έρωτας, ο κουρασμένος Ηρακλής, ο αποξυόμενος αθλητής, η προσωποποίηση του Καιρού (ευκαιρίας), το πορτρέτο του Σωκράτη αλλά και πορτρέτα του Μ. Αλεξάνδρου. Επίσης, ο Λύσιππος πειραματίστηκε με την κολοσσική, αλλά και τη μικροσκοπική κλίμακα στις συνθέσεις του.
Λέξεις Κλειδιά: αποξυόμενος αθλητής, τοξοβόλος Έρως, αναπαυόμενος Ηρακλής, Καιρός, πορτρέτα Μ. Αλεξάνδρου, Αγίας από ανάθημα του Δαόχου στους Δελφούς.
