Οι πρωτεϊνικές κινάσες δρουν σε πρωτεΐνες, φωσφορυλιώνοντας τους σε κατάλοιπα σερίνης, θρεονίνης, τυροσίνης ή ιστιδίνης. Η φωσφορυλίωση μπορεί να τροποποιήσει τη λειτουργία μιας πρωτεΐνης με πολλούς τρόπους, αυξάνοντας ή μειώνοντας τη δραστικότητα της, να τη σταθεροποιήσει ή να την μαρκάρει για πρωτεόλυση, να την οδηγήσει σε ένα συγκεκριμένο κυτταρικό διαμέρισμα ή να ξεκινήσει την αλληλεπίδραση της με άλλες πρωτεΐνες. Οι κινάσες, μαζί με τις φωσφατάσες, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενζυμιλη ρύθμιση όπως και στη σηματοδότηση του κυττάρου.
Μια ειδική κατηγορία πρωτεϊνικών κινασών, οι ΜΑΡ κινάσες, που φωσφορυλιώνουν κατάλοιπα σερίνης/θρεονίνης, ανταποκρίνονται σε εξωκυττάρια αυξητικά ερεθίσματα, όπως η αυξητική ορμόνη, ο EGF,o PDGF και η ινσουλίνη.Η ενεργοποίηση του μονοπατιού στο επίπεδο του υποδοχέα ξεκινά ένα καταρράκτη σηματοδότησης όπου οι Ras GTPaseς ανταλάσσουν το GDP με GTP. Στη συνέχεια ενεργοποιέιται η Raf κινάση (ΜΑΡΚΚΚ κινάση), η οποία ενεργοποιεί την ΜΕΚ (ΜΑΡΚΚ κινάση) η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί την ΕRK (MAPK) η οποία είαναι σε θέση να ρυθμίσει τη μεταγραφή και τη μετάφραση γονιδίων.
