Η προφορική ιστορία διαμορφώθηκε σε γνωστικό πεδίο μέσα από την ανάγκη των ιστορικών να προσεγγίσουν το παρελθόν από την οπτική γωνία των «αφανών», των υποκειμένων δηλαδή που δεν είχαν αντιπροσωπευτεί στην ιστορική αφήγηση. Τα υποκείμενα αυτά δεν είχαν αφήσει πηγές εξαιτίας της ιεραρχίας και των σχέσεων εξουσίας που διαμορφώνει την πρόσβαση στο γραπτό λόγο. Η προφορική ιστορία αναδύθηκε σε ένα ριζοσπαστικό κίνημα τη δεκαετία του 1960. Οι γυναίκες, η εργατική τάξη, οι έγχρωμοι, οι γκέι ενώ ήταν υποκείμενα της ιστορίας, δηλαδή είχαν παίξει ρόλο στην διαμόρφωση των ιστορικών γεγονότων και των κοινωνικών μετασχηματισμών είχαν αποκλειστεί από την ιστορική αφήγηση. Η ανάγκη να συμπεριληφθούν απαιτούσε και τη δημιουργία πηγών που θα περιείχαν τη φωνή τους. Οι ιστορικοί άρχισαν λοιπόν να πραγματοποιούν και να συλλέγουν προφορικές μαρτυρίες μέσα από μια συγκεκριμένη μεθοδολογία που ήταν η ιστορία ζωής. Οι προφορικές μαρτυρίες αποτέλεσαν την πηγή που συνδιαμορφώθηκε από τους ιστορικούς της προφορικής ιστορίας και στόχευε στην δημιουργία ενός αντι-αρχείου της μνήμης.
Λέξεις κλειδιά: υποκειμενικότητα, μνήμη, μαρτυρία, προφορικότητα.
Εισήγηση: Ιωάννα Λαλιώτου & Ποθητή Χαντζαρούλα
Παρουσιάσεις: |
|
| Προφορική Ιστορία | |
Πολυμέσα: |
|
| Προφορική Ιστορία | |
