Στην περίοδο αυτή τόσο στα ερυθρόμορφα όσο και στα αγγεία λευκού βάθους είναι φανερή η επίδραση της μνημειακής ζωγραφικής (Μίκων, Πολύγνωτος). Οι μορφές τοποθετούνται σε διαφορετικά επίπεδα πάνω στο πεδίο και μπορεί να κρύβονται επίσης εν μέρει πίσω από λόφους ή βράχους, εισάγοντας σε αυτές τις συνθέσεις τη διαβάθμιση σε έναν τρισδιάστατο χώρο. Κύριος εκπρόσωπος αυτής της τάσης είναι ο Ζωγράφος των Νιοβιδών. Οι μορφές τώρα χαρακτηρίζονται για το ήθος και την έκφραση του συναισθηματικού κόσμου τους. Ο Ζωγράφος του Πανός που ανήκει στην ίδια περίοδο χαρακτηρίζεται ως μανιεριστής, καθώς χρησιμοποιεί στις συνθέσεις του πάνω στα αγγεία μοτίβα παλαιότερων περιόδων με επιτηδευμένο τρόπο. Σημαντικός κυλικογράφος με φυσιοκρατικό σχέδιο είναι ο Ζωγράφος της Πενθεσίλειας, ενώ άλλοι κυλικογράφοι όπως ο Δούρις, ο Μάκρων και ο Ζωγράφος του Βρύγου δραστηριοποιούνται στο μεταίχμιο αρχαϊκής και πρώιμης κλασικής περιόδου. Τέλος, ο Σωτάδης είναι διάσημος στον αττικό Kεραμεικό για τα ευφάνταστα και υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας πλαστικά αγγεία του, σε σχήμα κεφαλής ζώων, ιππεύουσας Αμαζόνας και κροκοδείλου που κατασπαράζει νεαρό νέγρο.
Λέξεις Κλειδιά: Μνημειακή Ζωγραφική. Πολύγνωτος, Ζωγράφος των Νιοβιδών, Ζωγράφος του Πανός, Zωγράφος του Αχιλλέως, Zωγράφος της Ερέτριας, Ζωγράφος του Μειδία, λευκές λήκυθοι.
Παρουσιάσεις: |
|
| Αττική αγγειογραφία του 5ου αι. π.Χ. | |
