Εικαστικές Τέχνες ΙΙ

Έρρικα Γκουτενσβάγκερ

Περιγραφή

Ο σκοπός του μαθήματος είναι η δημιουργία ενός οπτικού χώρου μέσα στο οποίο οι φοιτητές μπορούνε να δράσουν και να αναπτύξουν τις ατομικές και ομαδικές τους ικανότητες στα πλαίσια μιας δημιουργικής οντότητας. Η ανάπτυξη και χρήση της κριτικής σκέψης ως οδηγό για την δημιουργία πρωτογενών ιδεών που εφαρμόζονται στην εικαστική διαδικασία.

Οι Αρχές της Τέχνης είναι έννοιες που χρησιμοποιούνται για την οργάνωση των δομικών 'στοιχειών' της τέχνης (γραμμή, σχήμα, μορφή, υφή, τονικότητα, χώρος και χρώμα).  Ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζονται αυτές οι αρχές επηρεάζουν το εκφραστικό περιεχόμενο ή μήνυμα του έργου.

Οι αρχές της τένης είναι:

Ισορροπία

Έμφαση

Μοτίβο

Αναλογία

Ρυθμός

Ποικιλία

Ενότητα

Αντίθεση

 

Κωδικός: SEAA239
Κατηγορία: Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης » Προπτυχιακό

Θεματικές Ενότητες

                        

 

Όλα τα χρώματα αλληλεπιδρούν με τα χρώματα που βρίσκονται δίπλα τους. Ταυτόχρονη αντίθεση είναι το όνομα που δίνεται στο αποτέλεσμα που ασκούν τα χρώματα στους γείτονές τους. Στην περίπτωση των δύο χρωμάτων δίπλα-δίπλα, η αριστερά θα επηρεάσει τη μία στα δεξιά. Με τη σειρά του, το δεξί θα επηρεάσει το ένα στα αριστερά. Επιδρούν μεταξύ τους ταυτόχρονα, επομένως ο όρος "ταυτόχρονη" αντίθεση. Η επίδραση δεν είναι πραγματική από φυσική άποψη αλλά αποτέλεσμα του τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου και των ματιών στον πραγματικό κόσμο.

Οποιοδήποτε χρώμα αλλάζει εμφάνιση όταν τοποθετείται κοντά σε άλλο χρώμα.

Αυτό γίνεται ευκολότερο χρησιμοποιώντας ένα ουδέτερο γκρι σε ένα έγχρωμο πεδίο. Στο παρακάτω παράδειγμα, τα γκρι τετράγωνα στο έγχρωμο πεδίο είναι πανομοιότυπα. Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχουν αποκλίσεις μεταξύ τους. Στο επόμενο παράδειγμα, τα πανομοιότυπα μπλε-μοβ τετράγωνα αλλάζουν το χρώμα τους ακόμα πιο δραματικά από ότι τα γκρι.

 

 

Θα παρατηρήσετε ότι τα έγχρωμα ορθογώνια του φόντου μεταξύ των δύο δειγμάτων δείχνουν μια αλλαγή στην ένταση. Για να δείτε αυτό το καλύτερο, μετακινήστε το βλέμμα σας πίσω μπρος από το ένα ορθογώνιο στα αριστερά στο ίδιο ορθογώνιο στα δεξιά. Τα έγχρωμα τετράγωνα αλληλεπιδρούν με τα έγχρωμο φόντο τους, δημιουργώντας μια αντιληπτή διαφορά μεταξύ των υποβάθρων των δειγμάτων.

Στο βιβλίο του Johannes Itten, Τέχνη του Χρώματος, ο Itten αναφέρει επτά χρωματικές αντιθέσεις:

1. Αντίθεση του χρώματος καθαυτό

2. Αντίθεση ανοιχτού-σκούρου

3. Αντίθεση ψυχρού-θερμού

4. Αντίθεση των συμπληρωματικών

5. Ταυτόχρονη αντίθεση

6. Ποιοτική αντίθεση

7. Ποσοτική αντίθεση

 

 

 

 

 

 

 

Η Ισορροπία, μια από τις βασικές αρχές της τέχνης, αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο τα στοιχεία μιας σύνθεσης είναι τοποθετημένα έτσι ώστε το "οπτικό βάρος" (έμφαση ή προσοχή που αντλεί ένα αντικείμενο σε μία σύνθεση) να εναρμονίζεται με τα άλλα στοιχεία και να είναι κατάλληλα κατανεμημένα.

Η τέσσερις κατηγορίας της ισορροπίας:

Συμμετρική

Εάν τα στοιχεία έχουν ίσο βάρος και αξία σε κάθε πλευρά, αναφερόμαστε σ'αυτό ως συμμετρική ισορροπία.  Συνήθως, όταν ένα ή περισσότερα στοιχεία αντικατοπτρίζονται και στις δύο πλευρές, αναφερόμαστε σ'αυτό ως μια σταθερή ή πιο 'επίσημη σύνθεση' (formal compositition).  Η συμμετρική ισορροπία δίνει μια αίσθηση τάξης, ξεκούρασης και ηρεμίας σε μια σύνθεση.

Ασύμμετρη

Όταν η σύνθεση έχει ασύμμετρη ισορροπία, μπορούμε να την περιγράψουμε ως δυναμική ή ανεπίσημη (informal).  Η ασύμμετρη ισορροπία σε μια σύνθεση προσθέτει μια αίσθηση έντασης και δυναμισμού.

 

Ακτινωτή Συμμετρία

Η ακτινωτή συμμετρία επιτυγχάνεται όταν τα μέρη ενός αντικειμένου ακτινοβολούν από ένα κεντρικό σημείο

Ακτινωτή Ισορροπία

Η ακτινωτή ισορροπία επιτυγχάνεται όταν ένα κεντρικό αντικείμενο περιβάλλεται από μια ομοιόμορφη κατανομή των υποστηρικτικών στοιχείων για να δημιουργήσει μια ευχάριστη σύνθεση.

 

 

 

Η έμφαση είναι μια αρχή της τέχνης που συμβάινει όταν δίνεται περισσότερο οπτικό βάρος σ'ένα στοιχείο της σύνθεσης.  Δηλαδή ένα μέρος του έργου έιναι πιο σηματικό και τραβάει την προσοχή του θεατή.

Συχνά, η έμφαση επιτυγχάνεται με την έντονη αντίθεση.  Τα προφανή αντιπαραβαλλόμενα στοιχεία δημιουργούν σημεία εστίασης.

Το σημείο εστίασης μιας σύνθεσης είναι μια περιοχή έμφασης που απαιτεί την μεγαλύτερη προσοχή και στην οποία το βλέμμα του θεατή εστιάζει.  Είναι σαν το κέντρο ενός στόχου αλλά όχι τόσο προφανές.  Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο δημιουργός δίνει σημασία στο κεντρικό νόημα του έργου και συχνά το πιο σημαντικό στοιχείο της σύνθεσης.

Μπορεί σε μια σύνθεση να υπάρχουν πολλαπλά σημεία εστίασης.  Όμως ένα σημείο είναι κυρίαρχο.  Αυτό είναι το επίκεντρο της σύνθεσης που είναι ισχυρότερο και με το μεγαλύτερο οπτικό βάρος.  Το δεύτερο εστιακό σημείο είναι υπο-κυρίαρχο και το τρίτο είναι δευτερεύον.

Μια σύνθεση χωρίς εστιακό σημείο τείνει να μην έχει πολλές παραλλαγές.  Όπως για παράδειγμα συνθέσης με έντονα στοιχεία του μοτίβου ή την πολλαπλή επανάληψη στοιχείων.

Τα σημεία εστίασης βασίζονται στην φυσιολογία της όρασης, η διαδικασία με την οποία οι άνθρωποι βλέπουν.  Η όραση μας επιτρέπει να εστιάζουμε μόνο σ'ένα πράγμα κάθε φορά.  Οτιδήποτε άλλο πέρα από το κέντρο του κώνου όρασης μας  είναι εκτός εστίασης και ελάχιστα διακριτό.

Η έμφαση σε μια σύνθεση μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, μερικούς από αυτούς είναι:

Κλίμακα και Αναλογία

Χρώμα

Αντίθεση (τονική, χρωματική, υφή, κλπ.)

Απομόνωση

 

Κλίμακα και Αναλογία

"Η κλίμακα αναφέρεται στο μέγεθος ενός αντικειμένου που υπάρχει στο έργο σε σχέση με το πραγματικό αντικείμενο, με άλλα αντικείμενα ή με το περιβάλλον.  Ανάλογία είναι η σχέση μεγέθους των τμημάτων του έργου μεταξύ τους αλλά και με το σύνολο.  Πολλές φορές οι αναλογίες μέσα στο έργο σχεδίαζονται για να εκφράσουν μια συμβολική έννοια."

Χρωματική Έμφαση

 

 Αντίθεση

 

 

 Απομόνωση

 

Ο ρυθμός είναι ένα ισχυρό, τακτικό, επαναλαμβανόμενο μοτίβο που σχηματίζει μια αρμονική ακολουθία ή συσχετισμό χρωμάτων ή στοιχείων, τα οποία συνήθως αναπτύσσονται από την οργάνωση του χώρου μεταξύ των αντικειμένων. Αυτή η ρυθμική ροή, η οποία επιτυγχάνεται με επανάληψη, λειτουργεί ως συσκευή ενοποίησης της σύνθεσης και συχνά χρησιμοποιείται για να προτείνει κίνηση. Η μεταβολή μεγάλων και μικρών περιοχών αρνητικού (σκοτεινού) χώρου μέσα σε μια σύνθεση δημιουργεί αυτή την αίσθηση κίνησης.

 

Τρεις υποκατηγορίες της ενότητος Ρυθμός:

Τακτική επανάλληψη 

Εναλλασόμενος

Προοδευτικός

 

Η τακτική επανάληψη επιτυγχάνεται με την επανάληψη ενός οπτικού στοιχείου σε τακτά χρονικά διαστήματα. Επαναλαμβάνοντας ένα στοιχείο πολλές φορές, μπορείτε να δημιουργήσετε ένα χαλαρό κομμάτι. ο αναγνώστης ξέρει τι να περιμένει και είναι παρηγορημένος από αυτό. Αυτό το χαλαρό συναίσθημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συμπληρώσει ένα μήνυμα που προορίζεται να είναι ηρεμώντας.

 

Εναλλασσόμενος ρυθμός

Αυτή η αίσθηση του ρυθμού αποτελείται από διαδοχικά μοτίβα στα οποία τα ίδια στοιχεία επανεμφανίζονται με κανονική σειρά. Ένα κοινό παράδειγμα αυτού του εναλλασσόμενου θέματος μπορεί να φανεί στις στήλες ενός κλασικού ελληνικού ναού. Φωτογραφικά, η εναλλαγή του φωτός στις σκοτεινές περιοχές ή η χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων, όπως το πράσινο και το κόκκινο, είναι ένας τρόπος για να δημιουργηθεί αυτό το αποτέλεσμα.



 

 

Προοδευτικός ρυθμός

Αυτό παράγεται με την επανάληψη ενός σχήματος που αλλάζει με κανονικό τρόπο, δημιουργώντας ένα διαδοχικό μοτίβο. Συχνά επιτυγχάνεται με προοδευτική μεταβολή του μεγέθους ενός σχήματος, μέσω του χρώματος, της αξίας και / ή της υφής του.

 

 

Ο ρυθμός εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα στοιχεία του μοτίβου και της κίνησης για να επιτευχθούν τα αποτελέσματά του. Οι παραλληλισμοί μεταξύ ρυθμού στον ήχο / τη μουσική είναι πολύ ακριβείς στην ιδέα του ρυθμού σε μια οπτική σύνθεση. Η διαφορά είναι ότι η χρονική "κτύπημα" γίνεται αισθητή από τα μάτια παρά από τα αυτιά.

 

Η Ποικιλία είναι μία αρχή της τέχνης που προσθέτει ενδιαφέρον σε ένα έργο τέχνης.και συνδυάζει τα στοιχεία με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούνται περίπλοκοι συσχετισμοί. Συνήθως η ποικιλία επιτυγχάνεται μέσω της εναλλαγής των σχημάτων ή/και χρωμάτων μέσα στο έργο για να ενεργοποιηθούν τα οπτικά χαρακτηριστικά του.

Η ποικιλία λειτουργεί με την αντιπαράθεση και την αντίθεση. Όταν ένας καλλιτέχνης τοποθετεί διαφορετικά οπτικά στοιχεία το ένα δίπλα στο άλλο, χρησιμοποιεί ποικιλία. Ευθείες γραμμές δίπλα σε καμπυλωτές γραμμές προσθέτουν ποικιλία. Τα οργανικά σχήματα μεταξύ των γεωμετρικών σχημάτων προσδίδουν ποικιλία. Τα φωτεινά χρώματα δίπλα σε θαμπό χρώματα προσθέτουν ποικιλία.

Η αρμονία και η ποικιλία είναι αντίθετες εκφράσης της ίδιας έννοιας. Για να τονίσουμε το ένα είναι να υποβαθμίζουμε το άλλο. Η υπερβολική αρμονία είναι βαρετή, ενώ η υπερβολική ποικιλία είναι ακατανόητη.

Σε μια σύνθεση μπορεί να υπάρχουν πολλά οι και όλα τα στοιχία της τέχνης (γραμμή, σχήμα, μορφή, τονικότητα, χώρος, υφή και χρώμα) αλλά και πολλές κατηγορίες από της Άρχες της τέχνης όπως Ισορροπία, Έμφαση και Ρυθμός.

Ημερολόγιο

Ανακοινώσεις